Ég kvaddi vin minn 6.janúar á þessu ári. Hann hét Capri. Mikið afskaplega var erfitt að sleppa hendinni af honum. Hann veitti mér svo mikin styrk í gegnum árin, samt þurfti ég að eyða slatta af pengingum til að fá hann til að vera memm. Við áttum líka okkar slæmu stundir í gegnum árin, ég þoldi hann ekki en samt gat ég ekki án hans verið að mér fannst. Hann reyndist mér sérstaklega vel á morgnana að mig svimaði og um mig fór sæluhrollur eftir að ég hafði farið út með honum.
Fólk talaði stundum um það að það væri lykt af mér eftir að við höfðum verið saman, ég fann það ekki sjálf og fannst mér alltaf óþægilegt að fólk skyldi tala svona.
Núna þremur mánuðum seinna þá er ég að átta mig á því að Caprí var engin vinur í raun, hvaða vinur er það sem maður þarf að borga fyrir að vera með manni? Hvaða vinur er það sem angar svo illa að það smitar alla sem koma nálægt honum?
Bless Caprí. Ég sakna þín pínu en ég veit að ég á eftir að líta til baka seinna og þá mun ég ekki skilja mig hvað ég hef verið að hugsa undanfarna áratugina.
Engin ummæli:
Skrifa ummæli